|
|
GRAANCIRKELS
BEELDTAAL GEWASFORMATIES
Yatesbury, 3 juni 2009.
Yatesbury, 3 juni 2009. foto:© Steve Alexander.
Trilling van liefde.
Deze formatie is te beschouwen als onderdeel van een drieluik op basis van overeenkomstigheid
in artistieke signatuur. Desalniettemin leent het de moeite om het ook als onafhankelijk daarvan te onderzoeken.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de kwal- en de paddestoelformatie die de overige componenten vormen en in
de voorafgaande artikelen besproken zijn.
Alvorens ik in de ringvaart nabij mijn woning in het water plons, het is immers een
prachtige zomerdag, aanschouw ik hoe twee libelle's parend door de lucht vliegen. Het is voor mij het
duwtje in de rug om, direct na het zwemmen, aan te vangen met dit hoofdstuk over de libel formatie.
In de ochtend volgend op de dag waarop ik één en ander over de kwalformatie had gepubliceerd, werd
ik een stem als van een engel gewaar, die me vertelde dat er iets op me lag te wachten. Ik stond op.
Zoals gebruikelijk opende ik onder het genot van een kopje koffie mijn mailbox en jawel hoor,
Cropcircleconnector had melding gemaakt van een nieuwe formatie, de prachtige libel!
Tijdens een eerste oppervlakkige beschouwing van deze formatie valt me op dat in het achterlijf dat
uit een reeks bolletjes is gevormd gekke stukjes zijn te zien. Het lijken wel scherven of brokken of zoiets.
Als ik de bolletjes als werelden opvat dan kunnen de stukjes de continenten voorstellen.
Wat me ook opvalt is dat er behalve de voorstelling van een libel ook nog een achtergrond meedoet
waarvan je kunt zeggen dat die er net iets te merkwaardig uitziet om die als puur stilistisch af te doen.
Omdat ik me sinds vele jaren intensief bezig hou met droomwerk en dus tevens droomanalyse, is het
zo goed als onmogelijk voor me om aan de symboolwaarde van deze figuur voorbij te gaan. De libel vat
ik in eerste instantie op als symbool voor de gevleugelde liefde. Ik associeer het met de trilling
van verliefdheid, tedere kwetsbare liefde, erotische gevoelens.
Interessant gegeven in verband met deze uitleg is dat in werkelijkheid de libel over een uitzonderlijke
manier van voortplanten beschikt. Het mannetje verplaatst eerst het zaad van zijn primaire
geslachtsorgaan aan het uiteinde van zijn achterlijf naar zijn secundaire geslachtsorgaan,
(eerste segment na het middenlijf) omdat het vrouwtje tijdens de paring niet in staat is bij het
uiteinde van zijn achterlijf te komen. Aanhangsels aan het uiteinde van het achterlijf van het
mannetje worden tijdens de daad gebruikt om het vrouwtje achter de kop vast te grijpen. Rare
standjes zijn dus niet enkel de mens eigen. Het is maar dat je het weet.
Dit aspekt van de voortplanting lijkt mij, gelet op de spermatozoïde die in de graanformatie
aan het achterlijf is geplaatst, van belang bij de totale interpretatie.
Omwille van de totale interpretatie is het natuurlijk zaaks om alle onderdelen van een formatie aan
een beschouwing te onderwerpen.
Hoewel de bolletjes of segmenten van het achterlijf al aan bod gekomen zijn moeten we nog vast
stellen dat het om 9 van deze kraaltjes gaat. Het bolletje met het staartje heb ik als een
spermatozoïde opgevat. Het valt namelijk buiten de reeks bolletjes die omzoomd zijn met geplet
graan en zo dus als van een andere orde mag worden geïnterpreteerd.
De omzoomde bollenreeks kan dan wel als een afgebakende unit worden gezien, toch valt daar weer
op af te dingen dat er een verloop van groot naar klein is hetgeen ook groei of een eindeloze
reeks kan suggereren. Wat de groei van een libel betreft, deze vervelt wel 9 tot 16 keer waarbij
het uiteindelijke resultaat er heel anders uitziet dan de larve aan het begin.
De bollen van het achterlijf kunnen vrij gemakkelijk als werelden worden gezien, maar het is
nog maar de vraag hoe reëel dit is om te doen. Zelfs al zou je er voor kiezen dan ontstaat de vraag
over welke werelden we eigenlijk spreken? Verschillende ontwikkelingsfases van de ene aarde
waarop we leven? Sinds de
theorie van de "groeiende aarde" en de
theorie van de "groeiende aarde"
meer en meer aan populariteit wint valt er zeker wat voor te zeggen.
Andere opties kunnen zijn; verschillende parallele werelden of bewoonbare planeten in ons universum waar we
ons niet of nauwelijks bewust van zijn? De verschillende belevingswerelden van verschillende
individuen? De ene wereld vanuit verschillende invalshoeken benaderd?
Met de spermatozoïde die "de wereld" wil bevruchten zou je zeggen dat deze wereld er in dit
geval uit komt te zien als een eicel…
Het middenlijf (de bol waar de vleugels aan vast zitten) is van een andere orde. Misschien
de toekomstige aarde? Misschien de wording van de aarde in het nu, contrasterend met de
ontwikkelingsfases die geweest zijn? Moeilijk te duiden zijn de twee gekke boogjes. De ene lijkt
van bovenaf naar het midden te bewegen. Het andere lijkt zulks van onderaf te doen.
Zoals een cynicus op een bekend internetforum aangaf; "die libelle is lollig, maar de vleugels
zijn veel te klein. Het lijkt op een libelle, meer niet." De opmerkzaamheid is van waarde omdat
dit zogenaamde 'tekort' het mogelijk maakt een perspectivische diepte in de voorstelling te
ontdekken. Alsof je naar het centrum wordt toegezogen.
Maak de cirkels compleet die aan de buitenranden van de vleugels zijn en doe zo ook met
de boog onder de kleine vleugels (zie diagram) en het effect wordt alweer sterker.
In dezelfde periode waarop ik dit sleutel-element genaamd 'perspectivische diepte' in de
libelformatie bemerk, ontstaat er een formatie in Cannings Cross die de gedachte uitvergroot…
Deze Cannings Cross formatie werd snel na ontdekking door de boer beschadigd. Vanwege deze
beschadiging was het nodig dat de luchtopname reconstruktie behoefde. De formatie zagen we in
het vorige artikel ook al voorbij komen.
Perspectivische diepte, Cannings Cross, 2009.
Combineer dit perspectivisch effect met het achterlijf waar eveneens een perspectivisch effect
vanuit gaat en het wordt duidelijk hoe belangrijk het midden wordt. De twee gekke boogjes
benadrukken, zo lijkt het, de ontmoeting tussen boven en onder. Dit wil zeggen dat de
beschouwer, die zich op afstand boven het teken bevindt, als het ware naar het centrum
van het beeld wordt toegezogen, terwijl de zaadcel eveneens naar het centrum neigt.
Deze doet dat uiteraard van onderaf en klimt dan op via verschillende embryonale stadia
tot het moment van geboorte!
Het idee van de embryonale stadia lijkt te worden ondersteunt door het getal negen,
verwijzend naar de negen maanden van zwangerschap bij de mens. De beschouwer met een
ontvankelijke geest fungeert voor je het weet als een wereld die tot het midden is
afgedaald, klaar om een nieuwe wereld te verwelkomen. Merk daarmme de verbluffende
overeenkomst op met het idee van een ziel die incarnereerd in een nieuw lichaam!
Indien we op nog meer dualistische gegevens ingaan is er steeds het verschil
tussen groot en klein:
Grote (voorste) vleugels versus kleine (achterste) vleugels.
Grote boog (voorkant) versus kleine boog (achterkant).
Grote punten (hoeken beide vleugels) versus kleine punten (hoeken voorste boog met vleugels)
Dus drie keer de dualiteit groot-klein. Aangezien getal 3 in de getallensymboliek
staat voor ontwikkeling of groei, kan het haast niet anders dan om groei van klein
naar groot gaan.
Het is alsof er een relatief kleine wereld (het middenlijf) aan het ontstaan is
in het verlengde van de achterlijfreeks. Maar er is ook nog de achtergrond van de libel.
Die bestaat uit twee onvolmaakte cirkels waarmee iets aan de hand is. Het is mogelijk
deze cirkels eveneens als werelden in wording te zien. De een uiteraard nog groter dan de ander.
Wat deze cirkels of bogen betreft zijn er kaders in opgenomen die gedeeltelijk de omtrek
van de libel volgen. Het betreffen gesloten kaders daarmee het idee afbakening accentuerend.
In de onderste oftewel de achterste cirkel zien we bovendien nog twee punten die eveneens
omkaderd zijn. Deze twee ringetjes dwingen het min of meer af zich te laten vergelijken
met de gekke boogjes van het middenlijf. Behalve de dualiteit van groot en klein vinden
we zo ook die van open en dicht.
De twee achtergrondbogen of -cirkels blijken bij nadere beschouwing niet zozeer ook
nieuwe werelden in wording te representeren maar in verband met het idee 'geboorte'
prachtig het vader- en moederaspect te kunnen vertegenwoordigen. Aan het hoofd is dan de
vader als gezinshoofd. De moeder is vervolgens de cirkel daaronder, benadrukt door het
tweetal. Bovendien houdt deze boog het embryo van de negende maand in zich geklemd, klaar
om het als een nieuwe wereld geboren te laten worden!
Waar we nog niet goed naar gekeken hebben zijn de brokjes in de vleugels. In tegenstelling
tot de nerven zoals die bij echte libellevleugels te zien zijn ontbreekt hier de symetrie.
Het kan zeggen dat er brokken of stukjes, zoals bij breuk of ontbinding bedoeld zijn. Het
brengt daarmee het thema van dood en verval in dit verhaal. De breuken doen me overigens
denken aan de paden die hoogst waarschijnlijk door onnozele mensen in de zwaluwenformatie
van 2008 zijn gemaakt.
De brokken van de libellevleugels laten zich moeiteloos linken met de losse brokjes in
de bolletjes van het achterlijf. Er zal een relatie tussen de breukvlakken enerzijds en
anderzijds zijn. Het is ook mogelijk dat er puzzelstukjes bedoeld zijn.
De tere breekbare vleugeltjes in combinatie met de indirecte wijze van paring maken dat
de libel als symbool voor kwetsbare liefde kan staan. In de ontwikkelingsgang van de wereld,
of de werelden, zien we telkens wat van de beschadigingen in de liefde weerspiegeld… Er
valt te denken aan gebroken werelden, gebroken zielen. Beschadigde individuen, gekwetst
door allerlei mislukkingen of mislukkingen op liefdesgebied. In geval van puzzelstukjes
is er sprake van completering. Alsof completering synoniem is aan de transformatie die
door de vleugels worden gesymboliseerd.
Hoewel inmiddels veel duidelijk is zijn we er nog niet. Een diagram valt te construeren
met behalve concentrische ringen ook 3 diagonalen (die het midden doorkruisen) zoals de
vleugeltjes die meegeven. Met die 3 in de hand kun je de cirkels vervolgens verder in
gelijke taartpunten verdelen. Er ontstaat dan een twaalfvoudige indeling. De dierenriem,
de twaalf te overwinnen illusies?
De tiende wereld, de tiende als toevoeging aan de voorbije negen, staat niet enkel
voor weer een nieuwe wereld maar vanuit numerologisch opzicht voor het begin van een
hele nieuwe reeks. Daarbij bemerken we ook nog eens dat deze nieuweling in het midden
van een twaalfvoud ontstaat, daarmee getal dertien kan vertegenwoordigen.
Getal dertien zal door velen als ongeluksgetal worden gekenmerkt, zelfs als een getal
van de dood. Gelet op de gruzelementen die in het pictogram rijkelijk voorradig zijn
wijs ik het idee niet op voorhand af, maar toch is het eveneens een getal van transformatie,
en de overwinning op de dood. Alzo dringt het beeld van de Christus temidden van zijn
twaalf discipelen zich gemakkelijk aan ons op. En dan zien we nu het middenlijf van een
libel temidden van twaalf taartpunten, gefragmenteerde vleugels en gebroken werelden…
Ik ga door. De kop hebben we nog niet besproken en daar wil ik kort over zijn. De
kop lijkt op de kop van een libel omdat zonder deze de libel geen libel zou voorstellen.
Ik kan er verder geen vermeldenswaardige bijzonderheden aan verbinden tenzij we de
voelsprietjes er nog bij betrekken.
Bij het ontdekken van de eerder genoemde dualiteit van open en dicht viel me tevens
de overeenkomst op tussen de pootjes en de voelsprietjes. Van vorm zijn ze nagenoeg identiek.
Alleen vertegenwoordigen de pootjes opeens het grote in combinatie met openheid en de
sprietjes het kleine in combinatie met afsluiting.
Alles bij elkaar genomen zou ik de betekenis van deze formatie zo uitleggen dat het gaat
over de complete levenscyclus van bevruchting tot en met geboorte waarbij tevens het ruimere
verband van reïncarnatie is betrokken dat culmineert in de Christus transformatie. Deze
transformatie houdt bevrijding in van de cyclus van leven en dood.
Het is dus, zoals je van zo veel gewasformaties kunt verwachten, weer een krachtig appèl
op het geboren laten worden van je eigen inwendige God of Christusaard. Dit keer is het
vervat in een heerlijk natuursymbool dat zoemt en trilt op de heilige tantra-frequentie.
Ik zeg: WOW!
P.S: Helemaal wow is dat op de dag dat ik dit artikel met deze tantra conclusie afsluit er
een nieuwe formatie blijkt te zijn verschenen met een opzienbarend geweven struktuur in
de ley! Als je weet dat 'tantra' letterlijk 'weven' betekend dan is het zo klaar als een
klontje dat hier weer sprake is van een synchronistische gebeurtenis!
De synchronistische tantra formatie.
East Field, Alton Barnes, July 14th 2009.
© foto; Oliver Morel.
Randell, betekenis van graancirkels
|
|
|